Συγγνώμη, πού πάμε;

Τρία εικοσιτετράωρα μετά τη στυγνή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη και λίγες μόνο ώρες μετά την κηδεία του, η Ελλάδα ακόμη φλέγεται και λεηλατείται!
Και δεν υπάρχει κανείς σε αυτή την κυβέρνηση να κάνει κάτι!
Συγγνώμη, ποιός περιμένουν στο Μαξίμου να το πράξει; ο Φούφουτος;
Ποιά είναι η υπευθυνότητα αυτής της κυβέρνησης, όπως κατά τα άλλα μας είπε και στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός;
Συγγνώμη, μας δουλεύουν; Εδώ καίγεται η χώρα και αυτοί παίζουν με τα νεύρα μας; Πότε θα σταματήσει αυτή η κατάντια;
τι να πώ, δεν ξέρω πια! Αδυνατώ να συλλάβω τα όσα διαδραματίζονται!
Λυπάμαι για την ξεφτίλα αυτή που όμοιά της δεν έχουμε ζήσει μετά και την περίοδο της δικτατορίας.
Έλεος, πραγματικά!

Προσέξτε τα σημάδια...

Ημέρες ιδιαίτερης έντασης, στιγμές τρομακτικές, καιροί δυσοίωνοι...
είναι δυνατόν να σηκώνεις όπλο- σε 15χρονο που επαναστατεί γιατί πρέπει να επαναστατήσει επειδή τώρα είναι η ώρα του- ρε φιλαράκι? κι εσύ είσαι πατέρας τριών παιδιών; και θες να δείξεις τη ψευτομαγκιά σου στο 15χρονο; κι εσύ είσαι, πάνω απ όλα, ο ειδικός φρουρός που προστατεύεις τον έρμο τον πολίτη; και η Αστυνομία κάνει 'ο,τι μπορεί για να προστατεύει τον πολίτη; και ήταν κι αυτό ενα μεμονωμένο περιστατικό, όπως και τόσα άλλα "μεμονωμένα";
Σοβαρά; Μήπως κι εγώ είμαι ο Αινστάιν;
τι λέτε ρε παιδιά...
αισ8άνομαι οτι πια δεν υπάρχουν λόγια και κανείς δεν μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει βλέποντας τέτοιες τραγικές και άθλιες καταστάσεις. Οι λέξεις δεν φτάνουν, τα συναισθήματα συγκρούονται.
Κι ένα είναι το συμπέρασμα: πάψαμε να είμαστε πια άνθρωποι. Και δεν ξέρω εάν υπάρχει ουσιαστικό μέλλον για μας, εάν δεν άλλαξουμε νοοτροπία και μυαλά άμεσα.
Λυπάμαι πολύ για την κατάντια μας, και ως κοινωνίας και ως λαού. Και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για αυτήν τη σαπίλα γύρω μας.
Καλό ταξίδι, Αλέξη...