Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά...

Το έλαβα σήμερα στο mail μου και νομίζω οτι αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε όλοι...

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους
λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια
επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του και χάρη στο Ίντερνετ έφτασε
και σε μας.
Σας συστήνω να τη διαβάσετε, καθώς πρόκειται για ένα πραγματικά συγκινητικό κείμενο γραμμένο
από έναν από τους λαμπρότερους λατινοαμερικανούς συγγραφείς του αιώνα που μας πέρασε.
"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε
ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά
που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε
εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι
κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,
αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα
ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι
του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα
τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους
ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι
αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν
γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα
φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον
φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι
θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον
τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή
παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να
σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν
αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα
ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν
στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία
φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε
φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα
τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι
αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα,
ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως
πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ'
αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία
φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν
το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο,
μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους
επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα
τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ",
"ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για
να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

ΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ
Εάν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει.
Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα.

8 σχόλια:

Monokerws είπε...

Το γεγονός ότι κανείς δεν έχει επισυνάψει κάποιο σχόλιο στο ποστ σου μου κάνει αλγηνή εντύπωση. Εντάξει η αλήθεια είναι ότι οι θεολογικές του αναφορές με ξένισαν (sic) λίγο, ωστόσο όλα τα υπόλοιπα είναι ένας θησαυρός σοφίας κατακτημένος από έναν λαμπρό άνθρωπο και έναν εξαίρετο συγγραφέα.
Οι άνθρωποι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει το έναυσμα για να γράψει κανείς ένα ολόκληρο βιβλίο. Κι αυτό που λέει ότι πρέπει να είμαστε ερωτευμένοι με τον έρωτα. Πόσο δίκιο έχει, πόσο η ζωή μας είναι κενή περιεχομένου και νοήματος δίχως το ανώτερο συναίσθημα όλων. Υποκλίνομαι στο εύρος της διάνοιας του Μάρκες. Μακάρι όταν πεθαίνω να είμαι σε θέση να γράφω κάτι αντίστοιχο!
Αλεξία συγχαρητήρια για την επισύναψη!!!

Strinzo είπε...

σ΄ευχαριστώ πολύ Χρηστάκο μου για το σχόλιο σου, που είναι και το πρώτο! σου εύχομαι, πραγματικά μέσα από την καρδιά μου, να είσαι σε θέση να γράψεις κάτι αντίστοιχο αλλά μην περιμένεις εκείνη την ύστατη ώρα διότι πολύ απλά νομίζω οτι ήδη είσαι σε θέση να το κάνεις! επίσης, να προσθέσω στο σχόλιο σου οτι οι άνθρωποι επιπλέον γερνούν όταν φοβούνται να ερωτευτούν, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται. Διότι με θλίψη διαπιστώνω οτι οι άνθρωποι "λακίζουν" στον έρωτα και αυτό γιατί ο έρωτας συνεπάγεται και το "ξεβόλεμα" μας και όχι το "βόλεμα". Έτσι ποτέ κανείς δεν πάει όμως μπροστά, ως άνθρωπος κυρίως!
φιλιά πολλάααα

e-ioannis είπε...

θελει θαρρος και τολμη να κανει καποιος τα ονειρα του πραγματικοτητα.

Strinzo είπε...

Πολύ σωστά αγαπητέ Ιωάννη, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
Και ως γνωστόν, ο τολμών πάντα νικά...ειδάλλως, αυτός που μένει στα λόγια, νομίζω οτι πάντα θα ζει με αυτά!
ευχαριστώ για το σχόλιο...

Monokerws είπε...

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! Αλλά με μια φιλοσοφική διάθεση θα αναρωτηθώ για την ελευθερία - το ανώτερο αγαθό όλων, συμπεριλαμβανομένης της υγείας -: Πόσο ελευθερία είναι αυτή που ζούμε στις μέρες μας και στη χώρα μας. Τα όνειρα δικαιώνουν την ύπαρξή μας και όταν γίνονται πραγματικότητα πολύ απλά την εξιλεώνουν!!! Φίλε Ιωάννη, κυνήγησε τα όνειρά σου κι ας είναι να χάσεις τη ζωή σου γι' αυτά! Αξίζει...

Strinzo είπε...

Συμφωνώ κι επαυξάνω!!!!!
Και όπως λέει και το άσμα "απ΄όσα έχω ζήσει, ζήτάω πιο πολλά"...Γιατί πολύ απλά η ζωή προχωράει μπροστά και για να πάει κανείς μπροστά πρέπει να κυνηγάει τα όνειρά του. Διαφορετικά, μάλλον τα πνίγει. Ε, Χρήστο???

Λόγια...Σοφίας είπε...

Η επιστολή του Μαρκες είναι μάθημα για όλους μας.
Μένω σε δύο φράσεις.
"Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία
φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς" Πόσο σημαντική είναι αυτή η φράση; Άραγε πόσοι από εμάς το έχουμε αυτό κατά νου όταν τσακωνόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα ή όταν θυμώνουμε ή όταν κλαίμε ή όταν στεναχωριόμαστε;

"Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ.." Είναι σημαντικό να κάνουμε όνειρα με τα μάτια ανοιχτά.
Μπράβο Αλεξία! Μπράβο Χρήστο! Μπράβο και σε σένα Ιωάννη! Συμφωνώ μαζί σας...
Σας φιλώ!

Strinzo είπε...

Σοφάκι πραγματικά κι εγώ σε αυτά τα δυο έμεινα κυρίως! Είναι σημαντικό να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας και να ζούμε το τώρα. Διότι το αύριο μπορεί να είναι πολύ μακρυά κι η ζωή δεν περιμένει, φεύγει γοργά!
φιλιά πολλάαααα Σοφάκι!