Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Κάθε τέλος και μια καινούρια αρχή...

Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένα βιβλίο να μιλήσει στην καρδιά του καθενός, όταν μάλιστα με χαρά, καθε φορά διαπιστώνω οτι ένα σωστά επιλεγμένο βιβλίο - την κατάλληλη στιγμή- δίνει την απάντηση σε αυτά που ο εκάστοτε αναγνώστης περιμένει...
Τελειώνοντας πρόσφατα το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη, "Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα" πραγματικά έμεινα άφωνη διότι για τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία που διανύω προσωπικά, ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα να διαβάσω!
Και μάλιστα δεν ήταν λίγες οι στιγμές που έπιασα τον εαυτό μου να διάβαζει και ξαναδιάβαζει ολόκληρες φράσεις δεκάδες φορές! "Μεγάλη επιτυχία" έλεγα στον εαυτό μου.
Αυτό που ξεχώρισα ιδιαίτερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί με όσους απο σας τυγχάνει να επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μου.
"Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν. Και τ'άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν. Τη φέρνουν απο δω, τη γυρνάνε απο κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
Χαρά σ'αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.
Αν το 'σκισαν μετά, αν το ' καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.
Χαρά σ'αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της. Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το ΄καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν..."
Κι εγώ απλά θα προσέθετα, χαρά σε εκείνους που δεν φοβούνται να ζήσουν τη ζωή και να την παίρνουν στα χέρια τους... Χαρά και μαγκιά σε όσους παραμένουν ειλικρινείς και δεν ζούν πίσω απο τις σκιές τους...
Γιατί τελικά αυτό που μετράει είναι η καθαρότητα της ψυχής και ο σεβασμός στο συνάνθρωπο, με όποιο κόστος κι αν επιφέρει αυτός.
Διότι η αλήθεια είναι πάντοτε προτιμώτερη και απολύτως σεβαστή όχι μόνο σε εκείνους που την αντέχουν αλλά κυρίως σε εκείνους που την αξίζουν.
Και βέβαια, μία απο τις κορυφαίες ατάκες του εν λόγω βιβλίου και τόσο μα τόσο αληθινή και πάντα επίκαιρη είναι η παρακάτω:
"Συμβαίνει κι αυτό. Άνθρωποι που έχουν ξεφύγει τελείως απο τα όρια της λεγόμενης ηθικής, που είναι σημαιοφόροι στη χυδαιότητα και στο ψεύδος, να σου κάνουν τον προφέσορα και να σε επιτιμούν τόσο πειστικά για το δικό σου ολίσθημα, που να σου 'ρχεται να πάρεις φόρα και να φουντάρεις στον πρώτο γκρεμό που θα συναντήσεις. Συμβαίνει πολύ συχνά αυτό."
Όντως...!
Καληνύχτα και καλή τύχη..! (φοβερή ταινία, παρεμπιμπόντως!)



3 σχόλια:

Life, Science and Fiction by Evlampia Tsireli είπε...

new blog by lambis! smouts!!!!!

Miss.AVG. είπε...

symfwnw apolyta me osa les ena vivlio se taksideuei se mathainei pragmata mporei na sou allaksei k ton tropo skepsis!

Ηλέκτρα είπε...

Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.

ποσο αληθεια ειναι...

πολυ ομορφο το κειμενο σου..λεει αληθειες..